Hij doet et weer
Blijf op de hoogte en volg Coby
18 November 2015 | Malawi, Livingstonia
Omdat er veel mensen overleden door malaria wat veel voor komt zeker bij het meer, verhuisde de free church of Schotland zijn missie post, 900 meter boven het meer het huidige dorp Livingstonia. Men startte daar een missie post vernoemd naar David Livingstone. De missie was gestart 1884 onder leiding van dr. Robert Laws. Onder deze post valt de kerk, het ziekenhuis en lodge en een museum, het werken onder weeskinderen en misschien nog heel veel meer. Iedere keer horen we meer verhalen over de malawianen in het Noorden van Malawi. En wat zeker de Schotse kerk hier nog onderhoud en steeds weer plannen beraamd om de mensen hier te helpen.
Maar nu weer naar waar ik ben gebleven.
Even wennen omdat er geen water is, de w.c. loopt bijna over en douchen kunnen we wel vergeten vandaag. Gelukkig hadden we een fles water bij ons, de tandjes konden worden gepoetst. Nu maar proberen te slapen in een vreemd bed na een niet echt lekkere maaltijd. Maar goed niet zeuren we gaan nu slapen. Morgen maar en duik in zee het water is op een goede temperatuur we kunnen zo in ons pyjamaatje naar het meer lopen. Nog wel even navraag gedaan hoe het zit met het water maar geen echt antwoord. Dat is het voordeel als je elkaar niet kan verstaan. S’morgens rond vijf uur gewacht op de opkomende zon, dit is bijna elke dag weer een wonder om te zien. Later gingen we gepakt en gezakt met onze badspullen naar het water. Daar werd ons gezegd dat we over een uurtje water zouden hebben dit moest nog even uit het meer gepompt worden , dan toch maar even wachten want het was stiekem toch nog wel even fris. Na ons ontbijt zijn we heerlijk aan de wandel gegaan, aan de water kant was het een drukte van vrouwen die de was deden en kinderen die lekker rond spartelde in het water. Lekker hoor uit spoelen van poepluiers, dan de borden bestek en lekkere pikzwarte pannen die er weer blinkend uit zagen nadat zij flink op geschuurd werden met zand en water. Ja het blijft iedere keer weer de vraag hoe leven deze mensen. Eigenlijk zijn vooral de vrouwen druk met, water halen, hout verzamelen, eten maken, wassen en afwassen. Aan het meer is het wel fijn dat ze alles bij de hand hebben. Rond drie uur kwam Nico aan op de fiets, hij heeft het gehaald hè die berg af hobbelend over de keien en draaiend door de bochten. Het kost hem wat blaren op de handen van het remmen maar verder was het natuurlijk leuk, wat een kei hè. Ik ga het hem niet na doen met de auto is het al bikkelen laat staan op de fiets. Tijdens het avond eten was er nog een gast, want het is nu niet echt seizoen dus erg rustig. Deze beste man kwam uit Engeland had altijd veel gereisd en veel hotels bezocht nu wilde hij wel eens de andere kant van een aantal landen lopend bezoeken. Is ook een mogelijkheid. Hij liep van Mozambique naar Djibouti, Somalië. Zijn zoon ging hem achterna om vooral het onbekende van de landen te filmen. Natuurlijk hadden we het ook over het land hoe arm het is en hoe lastig dingen gaan zoals ze gaan. Hij gaf als tip gooi alle hulpverleners het land uit en laten ze zelf creatief worden en niet altijd zeggen laat de regering eens iets doen. De fout hebben wij rijkere landen gemaakt om maar te geven en te helpen. Nico genoot ondertussen van het locale food en Joke en ik hielden het maar op chips en vis en of kip. Het eten werd dus echt op een flink vuurtje gemaakt en smaakte redelijk verbrand ff wennen. De nacht was het een drukte van jewelste de vissers hadden hele verhalen wat prachtig klonk over het meer maar dat maakt je wel wakker. Dat werd weer op tijd opstaan( om 4 uur) en genieten van de zonsop gang en de naderde vissers die het strand op kwamen en hun waar probeerde te verhandelen, dit werd een hele happening. Leuk om daar naar te kijken. Zondag gingen we op pad naar het schiereiland wat wij vanaf ons huis in Livingstonia zien en dus moesten dit bezoeken. We reden het dorp binnen waar we natuurlijk onmiddellijk werden omringt door kinderen die wel eens wilde zien wat die wit mensen kwamen doen, wandelen naar het schiereiland? Oké wij lopen wel met jullie mee en willen wel eens zien wat jullie gaan doen. De kinderen verloren ons geen moment uit het oog. Deden alles na wat wij ook deden. Joke moest even wat kwijt Nico probeerde het spul tegen te houden, dat lukte aardig. Joke had een mooi plekje gevonden en stond oog in oog met een visser, die zijn ogen uit keek en gewoon bleef staan. Lekker rustig. Zo ging het net zo met het omkleden we wilde even gaan zwemmen maar hoe kleed jij je om met een horde kinderen die niets zeggen en gewoon alleen maar kijken. Daarna zochten we een plekje om een preek te lezen. Wij ons installeren met nog een stel andere kinderen erbij. Joke kon gewoon rustig lezen en iedereen bleef erbij zitten of dat zij het konden verstaan. Op de terug weg naar de auto nog een duik genomen en de kinderen verzamelde mango,s die nu volop aangeboden worden. Toen weer op naar huis om voor donker boven te zijn. Maandag genoten van het thuis zijn want ja iedereen denkt dat er niet meer gesopt wordt maar dat moet je hier wel bij houden. Dinsdag zijn we een dag met een aantal zusters mee geweest naar een van de klinieken. Er zijn er dertien in de regio. Er worden er zo twee a drie per week bezocht. Eigenlijk moet je het zien als een consultatie bureau alleen gaat het iets anders. Eerst krijgen ze voorlichting over eten, drinken, gezond leven. Heel scholistisch moeten ze dan dingen na zeggen. Dan worden er baby,s ingeënt in een ruimte bij een andere ruimte wordt ze gewogen. Zieke kinderen worden op malaria getest en krijgen meteen medicijnen. Deze komen uit een grote kist, daar word wat in gegraaid en men krijgt dan de medicijnen, deze worden in een stukje papier van de bijsluiter mee gegeven. Vooral paracetamol is hier het middel. Er waren zelf een stuk twaalf mannen want vanuit de kliniek probeert mannen meer bij het gezinsleven te betrekken en de verantwoording daarvan. Zij moeten mee komen om getest te worden op h.i.v. beide krijgen dan de uitslag te horen. Als zwangere zich aan de afspraak houd door maandelijks te komen krijgt zij een soort kraam pakket mee. Plus een muskietennet. Deze kliniek ligt ongeveer anderhalf uur rijden van het ziekenhuis. Al met al een boeiende dag en ook wel vermoeiend want het was wel heel erg warm. Arme zuster die plat op het gat in de auto zaten en wij moesten voorin. De volgende dag was het weer vroeg uit de veren. De auto moest voor de a.p.k. of zoiets en dat betekende weer een ritje Mzuzu. Nico had meteen een patient meegegeven die daar verder bekeken moest worden. De auto werd gereden door de monteur van het ziekenhuis. Via allerlei afleveringen van een vestje hier en een matras daar, en de patiënte natuurlijk. Kregen we controle. Meneer u verzekering is verlopen. Dat gaat u geld kosten. Na veel gedebatteer buiten de auto kwam de chauffeur terug ja ik moet toch betalen en of wij 10 duizend mk’s hadden. Nou nee we waren op weg naar de bank en deze auto is niet van ons. Kunnen wij het helpen dat de verzekering verlopen is. Het mannetje droop af en betaalde en wij reden weer verder. Hij stopte weer hier en daar en uiteindelijk werden we los gelaten. Wij naar de bank, weer boodschappen doen en wat klusjes. Toen maar bellen hoe lang duurt het nog? Geen idee. Inmiddels vier uur later komt hij weer terug de keuring ging niet door want de man die hem zou helpen was op vakantie. Morgen moest hij maar via via de boel verder regelen. Rond vier uur reden we weer op huis aan. Met een kleine botsing iemand sloeg zomaar rechtsaf, we rijden hier links, kwamen we rond half negen thuis aan. In de pikkie donker over die vreselijk berg. Dankbaar dat we toch weer heel thuis aan kwamen. De papieren van de auto( de apk.) dat zou goed komen jullie kunnen gerust het weekend weg. Het doel van het weekend van 14 nov, hopen we af te reizen naar het vwaza wildpark.
Gr N.J.
-
18 November 2015 - 07:50
Annette:
Zucht....wat een verhalen op m,n nuchtere maag!
Wel heel boeiend! En heeerlijk primitief! Genieten!
Hoe lang duurt het nog voordat je weer in dit herfstige land terug komt?
Geniet verder en wees voorxichtig!!
Groetjes -
18 November 2015 - 09:12
Adrie:
Ook goede morgen ,heb gisteren nog ff met je gekletst was leuk, maar wel een belevenissen Co ik zie Joke zitten arm kind. Kom je nog wel weer gezond terug met dat verbrande eten enz. Het is wel een heel ander Afrika dan toen ik er was oefff. Denk dat je oude zusje het niet meer red met haar versleten knietje.(zielig) Ga verder met je belevenissen en we horen wel weer van jullie.
groetjes aan Joke en Nico. doei Piet en Adrie. -
18 November 2015 - 10:25
Emma:
Hallo die Co,
Man, man, wat een belevenissen. Wat toch een heel andere wereld he. Aan de ene kant prachtig qua natuur etc., maar de cultuur is wat anders. En corrupt ook?! Fijn dat je niet bedacht om net als Nico ook op de fiets de berg op- en af te gaan. Daar had ik je wel voor aangekeken. Als hij dat kan, moet ik dat ook kunnen......
Fijn dat je zo af en toe ook gewoon moet soppen, anders ben je dat straks na zoveel maanden, vergeten hoe dat moet. Doen jullie ook aan Sinterklaas; je kunt daar vast wel een Zwarte Piet inhuren!
Nou voorzichtig aan; geniet maar lekker met z'n drietjes.
Lieve groet en drukkie
Emma -
18 November 2015 - 19:25
Pieter:
Wat een verhalen, Co, zo maak je nog eens wat mee! En ik kan je vertellen in andere delen van Africa is het niet veel anders. Je raakt er wel wat aan gewend. Veel plezier, en vergeet niet om ervan te genieten. Hier in NL is alles wel heeeeeeeel erg geregeld. Al heeft dat ook z'n voordelen.
Groeten uit een stormachtig NL,
Pieter -
19 November 2015 - 00:10
Wil Wib.:
Ha Cobus,
Heb ik iets gemist? Lees nu je bericht over weg gaan 14 nov. Wij hebben dat weekend al gehad,maar ja afrika loopt wel in meer dingen achter.
Co wat een heerlijk verhaal weer. Maar het is allemaal geen 5 serren hotel.
Rob geniet ook baie leuk ook om te horen wat Ard en Rob allemaal aan het doen zijn.
Heb je nog water te kort. Hier komt het regelmatig met bakken uit de lucht.
Heel heel veel liefs van alleen ik. -
19 November 2015 - 00:10
Wil Wib.:
Ha Cobus,
Heb ik iets gemist? Lees nu je bericht over weg gaan 14 nov. Wij hebben dat weekend al gehad,maar ja afrika loopt wel in meer dingen achter.
Co wat een heerlijk verhaal weer. Maar het is allemaal geen 5 serren hotel.
Rob geniet ook baie leuk ook om te horen wat Ard en Rob allemaal aan het doen zijn.
Heb je nog water te kort. Hier komt het regelmatig met bakken uit de lucht.
Heel heel veel liefs van alleen ik.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley