Tweede weekend

tweede weekend 25 oktober 2015
tweede weekend
Zodra Nico denkt dat hij vrij is wil hij aan de wandel, nu paadjes genoeg men is hier gewend dwars door het veld een pad te maken. Ons doel was de waterval bezoeken. Al snel kregen we hulp van jonge jongens die ons wel weg wijs wilde maken. De waterval was erg rustig want de regen valt iets te weinig hier, het is echt kurk droog. Onderweg kwamen we nog koffiebonen, groentes en allerlei ander eetbare producten tegen wat een beetje einde seizoen is. Alles snakt naar een druppel regen. Na ongeveer twee uur wandelen kwamen we op een natuur camping aan die word gerund door een Belg. Hij heeft daar een prachtige plek met uit zicht over de bergen en het meer. Dit blijf toch altijd heerlijk om zo rond te struinen. Kinderen zien ons altijd van verre aan komen roepen dan mzungu of tewel blanke en meestal worden we dan begroet door een oudere broer die ons de weg wijst. Met Nico erbij is het altijd wel lachen. Zoeken ze een vader figuur of nog lastiger geld? Op een gegeven moment liepen we in de buurt van een aantal huisjes, meteen roept er een man die stevig rook naar alcohol, ik heb ooit euro,s gekregen om uniformen voor mijn kinderen te kopen, kan u mij helpen? Deze man rende naar zijn huis en kwam terug met het kleingeld aan euro,s. Ja wat nu inwisselen voor kwacha of net doen of je niet wist wat je er mee moet. Dit werd even een strijd tussen Nico en de vrouwen. Niet doen zo help je die mensen niet, en Nico ging onverstoord op zoek naar de portemonnee. En begon uit te rekenen wat de waarde van deze vijf euro was. Hij wisselde de centjes om en de man was blij, hopelijk gebruikt hij het op de goede manier. Wonderlijk trouwens hoe hij zo snel in de gaten had dat wij met euro’s werken
Omdat we het niet echt schoon vinden in het huis, pakken we elke morgen een ruimte aan, vandaag de keuken beet gepakt. Eigenlijk is er geen beginnen aan er is een aantal jaren niet echt gesopt. Nu zijn we bezig om brood te bakken en natuurlijk speculaas, kijken of het lukt. Het is allemaal wel anders als thuis. Even en schets over ons huis. Er is een ziekenhuis terrein met verschillende woningen om het ziekenhuis, de laatste is voor de dokter, in verhouding erg groot en met een bovenverdieping. Alles staat vol met dozen. En heel veel andere goederen. Er is een hele sombere woonkamer op z, n Engels/Iers? Echt naar om in te wonen. Gelukkig zit er aan het huis een heerlijke veranda, dit is de plek waar we leven als we thuis zijn. We hebben hier een hoge tafel staan met een paar stoelen en verder zijn er kampeer stoelen die we er bij kunnen zetten om te lezen e.d. Rondom het huis is er allerlei leven van man volk die zorgen voor de tuin, de dieren zoals de kippen, konijnen en eenden, blijkbaar wordt er ook een huis gebouwd tegenover de dokters huis en ook daar lopen en paar jongens met stenen, cement? E.d. Het is een komen en gaan van allerlei mannetjes om de telefoon op te laden en van alles te verkopen van honing, vis en groentes. In de avond komt er iemand die het huis bewaakt en naast het huis in een hokje overnacht en waarschijnlijk af en toe rond loopt.
Nico heeft het tot heden nog niet echt druk hij loopt mee, met zeg maar een coassistent, die al een aantal jaren hier werkt en Nico wegwijs maakt. Het schijnt niet erg druk te zijn en Nico moet even de weg zien te vinden wat zijn invulling zou kunnen zijn. Joke en ik lopen wat te netwerken door het dorp om te kijken of we ons ergens nuttig kunnen maken. Er is bv. iemand die de wijk ingaat om mensen te leren met patch works bezig te zijn. Onder tussen geeft ze Bijbelstudie en voor lichting over aids en ondervoeding. Voor wie ze werkt en met wie is ons nog niet helemaal duidelijk. We hebben gevraagd of we een keer mee mogen draaien antwoord volgt nog! Daarna gingen we naar de markt om te kijken wat we voor eten klaar kunnen maken. We hebben een kijkje genomen bij verschillende winkeltjes b.v. om een jurk korter te laten maken. En wat er zoal mogelijk is in het dorp. Veel kunnen we er niet krijgen dus zullen we toch naar een stad in de buurt moeten om onze voorraad aan te vullen. Hopelijk heeft Nico nog een vrije dag want om nu alleen die berg af te gaan zien we niet zo zitten. Of we moeten achter op een bakkie mee, een klein vracht autootje waar heel veel mensen op kunnen, die af en toe vanaf het ziekenhuis mensen naar huis brengt. Het is wel lastig om contact te krijgen met de bewoners, ze lijken niet erg toegankelijk, teveel blanken die af en toe langs komen, en maar foto’s willen maken. Kinderen en soms ook volwassenen die vragen om geld. Dit is altijd wel heel lastig, je gunt iedereen een lekkere boterham met kaas, maar gelukkig kennen ze dat hier niet. We zijn hier nu bijna een week. Tot heden hebben we elke dag wel een aantal uren geen stroom. Ook hier moeten we wel aan wennen om de kaarsen in de buurt te houden. Nog even aan leren dat de zaklantaarns en andere lampen op een vindbare plaats staan, want zonder licht is het echt pikkie donker. Vanmorgen hadden we ook geen water dus dat werd droog wassen en????? Inmiddels had onze trouwe tuinman al een voorraad emmers met water klaar gezet . Maar aan het einde van de dag was er weer water, iemand had de toevoer afgesloten ja dan zit de hele stad op een gegeven moment zonder water. Vannacht donderdag, is Nico er uit gebeld om te helpen bij een keizersnee, gelukkig had hij hulp van iemand die al jaren assisteert dus dit ging goed. Moeder en kind maakte het uitstekend. Het is iedere keer verbazend hoeveel kinderen er rond lopen, wel of niet naar school kunnen. Op het ziekenhuis terrein is het drukte van mensen van vooral jonge leeftijd. Gemiddeld twintig? Zwangere vrouwen die al een aantal weken voor de bevalling hier verblijven, familie die voor hun zieken familie moeten zorgen. Kook plaatsen waar men rond elf uur druk aan de kokerij is, in het ziekenhuis is geen keuken, ze moeten daar zelf voor zorgen. Je zal het niet geloven maar gisteren avond werden wij verrast met een fikse regen bui. Goed voor het stof of tegen het stof. Dan maar met de kippen op stok want het werd even fris en de huiskamer lokt ons niet. Truste